Ня ўсё зарастае бур'янам,
Пачуцьці і песьні – ў суквецьці.
Я вечарам цёплым, духмяным,
З гітараю радасьць прывеціў.
I сэрца і думкі – на струнах,
Ім візу да любай я выдаў.
Каханьне жыве не ў камунах,
А ў цесных кутох індывідаў.
Цымбалы нястомных цыкадаў
Твой сад абуджаюць, дзяўчына.
Настроі узьлётаў і спадаў
Прыносіць жывая прычына.
Пяе ў захапленьні гітара,
Званчэйшай ня чую нідзе я.
Зьбягаецца гукаў атара,
Як мара мая,
Як надзея.
Зьбянтэжана сьціхлі цыкады,
Пачулі – запеўка другая.
На заклік маёй сэрэнады
Выходзь на балькон, дарагая.
|
|
